Στην αποστολή συμμετείχαν τα μέλη του ΣΕΛΑΣ Αργύρης Αργυριάδης (σπηλαιοδύτης), Αντώνης Βορριάς και Edward Sarowski (σπηλαιολόγοι) οι οποίοι με την Βοήθεια του προέδρου και τριών μελών του τοπικού σπηλαιολογικού συλλόγου, μετέφεραν τα υλικά στον πάτο του βαράθρου και πραγματοποιήθηκε εξερευνητική σπηλαιοκατάδυση από τον Α. Αργυριάδη. Πρέπει να σημειωθεί ότι η είσοδος του σπηλαίου βρίσκεται εντός παλαιού λατομείου και έχει υποστεί αρκετές φθορές από την χρήση εκρηκτικών κατά την λειτουργία του.
Στην διαδρομή για το υποβρύχιο τμήμα υπάρχουν δύο κατακόρυφα βάραθρα, αυτό τnς εισόδου 18 μέτρα και 7 μέτρα στα μισά περίπου τns διαδρομής. Στο σπήλαιο υπάρχουν μεταλλικές σκαλωθώ – ράγες για την χρήση σιδερένιου βαρελιού στο οποίο τοποθετήθηκαν τα μπάζα που βγήκαν στην επιφάνεια κατά τις εργασίες διάνοιξης. Επιπλέον υπήρχε τοποθετημένο σχοινί μήκους 60 μέτρων από τον πάτο του πρώτου βαράθρου μέχρι 5 μέτρα πριν την λίμνη. Το σχοινί αυτό ήταν τοποθετημένο για να Βοηθήσει τα άτομα που εκτελούσαν τις εργασίες εντός του σπηλαίου. Εμείς χρησιμοποιήσαμε δικό μας σχοινί και αρματώσαμε ανεξάρτητα για την κατάβαση του πρώτου Βαράθρου. Στην συνέχεια χρησιμοποιήσαμε ως οδηγό την κεκλιμένη διαδρομή μέχρι το βάραθρο των 7 μέτρων, στο οποίο κατεβήκαμε αφού ενισχύσαμε την ασφάλισή του. Τα υλικά που ήταν τοποθετημένα σε 4 σακίδια κατέβηκαν χωρίς πρόβλημα και τοποθετήθηκαν σε σχετικά φαρδύ σημείο πριν την λίμνη, το οποίο αποτέλεσε και την βάση για την προετοιμασία της σπηλαιοκατάδυσης.
Στον πάτο υπήρχε φωτισμός από γεννήτρια που διευκόλυνε την όλη προετοιμασία. Ο σπηλαιοδύτης καταδύθηκε με τις φιάλες στα πλάγια (Sidemount) φορώντας στεγανή στολή για την ρύθμιση της πλευστότητας και κράνος με δυο φωτιστικά επάνω του και ένα στο χέρι. Η είσοδος στο νερό γίνεται μέσω μιας κυκλικής λίμνης συνολικών διαστάσεων 1,5 μ. Στην συνέχεια το σπήλαιο βαθαίνει και κατεβαίνει υποβρύχια στο 1 μέτρο βάθος με το πέρασμα να γίνεται χαμηλό και πλατύ με κατεύθυνση προς τα αριστερά.
Στην συνέχεια πλαταίνει και παραμένει στο ίδιο βάθος. Στην οροφή υπάρχει μικρός θύλακας αέρα. Στην ουσία πρόκειται οριζόντια για προέκταση του ενός ενιαίου θαλάμου ο οποίος είναι πλημμυρισμένος λόγω ότι βρίσκεται στην ζώνη κορεσμού πολύ κοντά στον υδροφόρο ορίζοντα (- 100 μέτρα).
Στο τέλος του δωματίου υπάρχει μια στενή οριζόντια διάκλαση η οποία συνεχίζει για 2 μέτρα και τελειώνει, ενώ στην αντίθετη κατεύθυνση υπάρχει χωνοειδής κάθετη σχισμή στην οποία επιχειρήθηκε διείσδυση αλλά δεν είναι δυνατή για τον άνθρωπο λόγω των πολύ μικρών διαστάσεών της (40 cm). Από εκεί ίσως έρχεται το νερό. Το συνολικό μήκος της διαδρομής είναι 10 μέτρα και το μέγιστο βάθος 1,5 μ.
Η διάρκεια της κατάδυσης ήταν 10 λεπτά. Η κατάδυση γίνεται σε αρχικά υψηλή ορατότητα που στην συνέχεια χαμηλώνει και εν συνεχεία σε μηδενική γι’ αυτό και η χρήση του φακού στο χέρι είναι επιβεβλημένη. Πραγματοποιήθηκε και δεύτερη κατάδυση μετά από 90 λεπτά διάλειμμα επιφάνειας, για να ξεθολώσουν τα νερά, διάρκειας 10 λεπτών, με τα ίδια αποτελέσματα.
Δυστυχώς το σπήλαιο δεν συνεχίζει, ενώ τα χαρακτηριστικά σχηματισμού είναι υπογενή. Άντληση νερού δεν θα είχε κανένα ουσιαστικά αποτέλεσμα. Στην συνέχεια η ομάδα μάζεψε τα υλικά κατάδυσης καθώς και τα μόνιμα σχοινιά και επέστρεψε στην επιφάνεια χωρίς κανένα πρόβλημα. Η ομάδα υποστήριξης δούλεψε αρκετά συντονισμένα και αποδοτικά στην μεταφορά του καταδυτικού εξοπλισμού και η συνεργασία μεταξύ των σπηλαιολόγων και του υποβρύχιου σπηλαιολόγου ήταν άψογη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τον πάτο του σπηλαίου στην λίμνη μας ακολούθησε ο πρόεδρος του Μαύρου Βράχου, κ. Ελευθέριος Ελευθεριάδης, ηλικίας 70 ετών, ο οποίος έδειξε σε όλους μας με το παράδειγμά του ότι γερνούν μόνο εκείνοι που θέλουν. Μπορεί να μην βρήκαμε συνέχεια στα μυστικά του Μαύρου Βράχου αλλά θα επιστρέψουμε μιας και η περιοχή έχει αρκετά ακόμα να μας αποκαλύψει αφού μας παιδέψει πρώτα, αλλά αυτό το παίδεμα είναι που δίνει το νόημα και ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς σε ένα κοινό σκοπό, με στόχο την εξερεύνηση του υπόγειου κόσμου.
